Het is en blijft moeilijk, mijn blog bijhouden.
De ene keer gaat het goed en de andere keer bak ik er niets van. Het schijnt er zo bij te horen, problemen met woorden, woordvindstoornissen, in sommige gevallen niet eens meer weten waar alles nu eigenlijk over gaat.
Het gaat eigenlijk pas de laatste week echt goed.
Niet te veel aan m'n hoofd. niet te veel hulp, en de kinderen gedeeltelijk uit logeren.
Nu pas heb ik het gevoel en het idee dat het ook daadwerkelijk beter gaat.
Het voelt voor de rest misschien raar, maar deze tijd heb ik ook daadwerkelijk nodig.
Ze hebben in mijn hersenpan zitten wroeten. Dat los je niet zomaar even op. Daaroverheen zijn nog een aantal insults geweest. Die hebben het ook niet echt niet gemakkelijk gemaakt.
Nu pas heb ik het gevoel om even naar buiten te gaan. Even een rondje te lopen. Even mijn neus in de wind te steken.
Lieve Monique,
BeantwoordenVerwijderenWaai maar lekker uit.
Dat geeft lucht.
Fijn te horen dat je ruimte vindt.
Um abraco,(met cedille)
Oom Jan & Tante margreet.
Hey lieve Mootje,
BeantwoordenVerwijderenHet is toch ook niet niets wat ze in je hoofd hebben uitgespookt. Dat heeft tijd en rust nodig om allemaal weer even hun plekje te vinden. Fijn dat je de afgelopen week een beetje rust en tijd voor jezelf hebt gekregen. Ben je lekker uitgewapperd? Niks zo goed voor een uitgerust en fris koppetje als een beetje wind om de oren!
Liefs en een dikke knuffel,
Naatje
Monique
BeantwoordenVerwijderenDoor je Loesje tekst kwam ik op je blogsite
En lees je verhaal Moedig en knap dat je hier je verhaal doet Wens je veel wijsheid met het nemen van een besluit voor je therapie
Ik ga je volgen
groet Jacky