Maar dan op de boot. Robert is bezig om een nieuwe kraan in te bouwen. Een hele mooie beborstelt chromen kraan. Onze boot is is niet de nieuwste, 1987. En hier en daar heeft hij wel wat onderhoud nodig. Het ene jaar wat meer hier en het andere jaar wat meer daar...
Vandaag is de kraan aan de beurt. Kan dat oude ding, die altijd de verkeerde kant op staat, er eindelijk uit.
Vorig jaar heeft Robert letterlijk en figuurlijk zo tegen onze boot aan lopen schoppen. De boot was van ons tweeen en wanneer ik er niet meer zou zijn dan zou hij de hele boel verkopen.
Dit was natuurlijk op het moment dat de zaken omtrent mijn hoofd er heel slecht uit zagen. Ik heb hem toen ook verteld dat wanneer je zo jong je moeder kwijt raakt, het vreselijk is dat alle andere dingen ook nog eens op z'n kont gaan. Waaronder dus de boot waarop ze zijn opgegroeid...
Mijn vader heeft Robert op sleeptouw genomen. Zo van: wanneer Niek uit het ziekenhuis komt, wil ze wel weer aan boord stappen. En daarin had hij gelijk.
Ben al een tijdje niet langs geweest op je blog en ik lees met verbazing alle dingen die gebeurt zijn Wat heb je veel bereikt en wat veel steun en support van familie heb je gehad. Het lijkt me heerlijk dat je weer hebt kunnen varen
BeantwoordenVerwijderenZoals je schrijft een hoger level
groetjes Jacky