Ik heb geen geen idee waarom, maar ik heb het gevoel alsof ik mijn batterijen ergens onderweg verloren ben. Ik heb geen energie, ik kan nieteens nadenken. Iedereen zal zeggen dat dat toch volkomen logisch is gezien de situatie. Maar zo voelt het niet.
Ik voel geen verdriet, geen boosheid, geen frustratie, maar ook geen inspiratie en daar ben ik niet zo blij mee.
Ik voel me gewoon leeg, er komt niets uit mijn handen. Er zijn genoeg dingen die mensen voor me zouden kunnen doen, maar dan moet ik nadenken, overleggen en krijg ik mensen om me heen. Daar kan ik op dit moment helemaal niet tegen. Ik wil niet nadenken, niet praten en vooral niet luisteren.
Behalve naar Robert.
Enne pap, dank je wel....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten