zaterdag 21 augustus

De nasleep van afgelopen donderdag; de dag begon redelijk goed. Heb zelfs nog gezellig mijn tante aan de lijn gehad.
Gaandeweg de dag werd het minder. Ik had veel last van afwezige momenten. Ik kreeg niets meer voorelkaar. Toen Anne langs kwam en we zaten te praten werd het steeds erger. Er kwam zelfs een moment waarop ik mijn bril heb afgedaan en mijn thee weg heb gezet omdat ik dacht dat er een aanval aan zat te komen. Zover kwam het niet, maar ik voelde me echt niet goed.
Ben naar bed gegaan en heb Robert gevraagd om naar huis te komen.
Hij wierp een blik op mij en heeft de neuroloog gebeld. Die vroeg ons direct naar de spoedafdeling te komen. Op de spoed bloed onderzocht, dat bleek goed te zijn. Alle neurologische tests waren iets minder. Ik had iets krachtsverlies aan de rechterkant, terwijl ik rechts ben.
Toen de keuze: ofwel naar huis met een recept voor dexametazon en maandag voor de scan, of blijven en hopen dat er op vrijdag een gaatje vrij zou zijn voor de MRI. Aangezien dexametazon ervoor zorgt dat ik bijna beestjes ga zien op het plafond, vond ik dat niet zo'n strak plan. Wat is dan erger; het middel of de kwaal.
Dus hebben ze me opgenomen.
Gelukkig viel er op vrijdag direct om negen uur al iemand uit voor de MRI en mocht ik.
Ik heb echt in die machine gelegen zovan: heel stil blijven liggen, Niek. Laat ze een goeie foto maken en vergelijken met die uit maart. Wat of er ook uit komt, gegroeid of niet. Het is oke. Dan weten we dat en kunnen we weer verder.
Direct na het eten om half een, stond de neuroloog al aan mijn bed. Ook zij had zich zorgen gemaakt. Maar de tumor was NIET gegroeid.

Goddank.....

Nu nog uitvinden of de absences die ik heb bijwerkingen zijn van de verhoogde medicijnen of dat het een vorm van epileptie is.
Maandag word er een hersenfilmpje gemaakt. En dan dinsdag om de tafel met de neuroloog voor volledig overleg omtrend de scan en het hersenfilmpje.

Mocht vrijdagmiddag weer naar huis. Ben volledig af.