We zijn weer even met onze neus op de feiten gedrukt. Woensdagavond, Robert was net thuis, heb ik een nieuwe epileptische aanval gehad.
Gelukkig niet zo dramatisch als de eerste. Deze keer stond Robert heel dicht bij mij, en had direct in de gaten dat het mis ging. Ik wist ook dat het mis ging. Ik was heel afwezig. Ik voelde de aanval aankomen, maar was op dat moment al niet meer bij machte om iets te doen om me zelf in bescherming te nemen. Robert heeft me op de grond gelegd.
De aanval heeft zelf ongeveer een minuut geduurd. Dat was op zich een teken dat de medicijnen dusdanig werken dat ze het grootste gedeelte van de aanval tegen houden. Iets minder was dat ik steeds bij bewustzijn was. Ik heb gevoelt wat of er met mijn lichaam gebeurde en kan me een redelijke voorstelling maken over hoe dat er uit heeft gezien. Geloof me, dan ben ik niet op mijn mooist......
Na overleg met de neuroloog de dag erop, zijn mijn medicijnen omhoog gegaan. Ze kon nog geen indicatie geven over de operatie. De chirurg wil nog graag een functionele MRI. De neuroloog wil binnen twee weken een nieuwe scan. Maar goed, de hele wereld is op vakantie!
Dus dat schiet niet op...
De kinderen zijn al vanaf maandag bij opa en oma op de camping, dus die waren er gelukkig niet bij. Maar we zullen ze wel moeten voorbereiden op de mogelijkheid dat ik zo'n aanval kan krijgen. Ze weten dat die mogelijkheid bestaat, en ze weten ook wat of ze dan moeten doen. Maar ze weten niet hoe het eruit zal zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten